29 Οκτωβρίου 2007

Χριστούγεννα, μέρα γιορτής...

    Καθισμένος στην καρέκλα σκηνοθέτη έξω στο μπαλκόνι.
    Από τις ορθάνοιχτες πόρτες, φαινόταν στις γύρω πολυκατοικίες το χρυσοστόλιστο σπίτι. Όμως, αυτός είχε γυρισμένη την πλάτη. Κοιτούσε την τηλεόραση που είχε κρεμάσει με το καλώδιο ρεύματος από το λούκι του πάνω διαμερίσματος. Δεν κατάλαβε αυτή του την κίνηση. Απλά ένιωσε ότι έπρεπε να κάνει κάτι... Κι έτσι βρισκόταν τώρα να κοιτάζει τον αγγελιαφόρο να στροβιλίζεται, τυφλώνοντας τον περιοδικά με την εικόνα των ειδήσεων, που ακόμα δεν είχαν τελειώσει και τις κεραίες να κρέμονται σαν σπασμένα άκρα.
    Στο χέρι του ένα μπουκάλι βότκα, που ξεπλένει τα ξεραμένα του χείλη και τρέχει μέχρι το στέρνο του, ποτίζοντας το γεμάτο τρύπες από τις κάφτρες των τσιγάρων του πουκάμισο. Το πουκάμισο που του δώρισε η κόρη του τα περασμένα Χριστούγεννα. Το πουκάμισο που ποτέ δεν του άρεσε αλλά φορούσε συνέχεια.
    Με την τελευταία γουλιά βότκας σηκώθηκε. Κοίταξε το μπουκάλι, σβήνοντας το τσιγάρο στο πάτωμα με τα γυμνό του πόδι. Οι ειδήσεις τελείωσαν. Χάθηκε για λίγο στο εσωτερικό του διαμερίσματος. Στην επιστροφή του τα βήματά του ήταν σταθερά και ρυθμικά σαν φαντάρων σε παρέλαση. Σταθερά και ρυθμικά μέχρι τα κάγκελα, όπου σταμάτησε... Με μια απότομη κίνηση έκοψε το καλώδιο της τηλεόρασης με το ψαλίδι που άρπαξε από την κουζίνα, σαν να ήταν ένα φύλλο χαρτί.
    Πριν διαλυθεί η τηλεόραση στο πεζοδρόμιο, οι μπαλκονόπορτες... ήταν κλειστές.

3 σχόλια:

Unknown είπε...

no comment for me... ευχαριστω







ξέφυγες και απλά ζωγραφίζεις με τέχνη πλέον.

Unknown είπε...

(είχα δεν είχα το έκανα το σχόλιο..αλλά ρε συ. τι να πω κάθε ποστ και μια έκλπηξη δύναμης..
και να μην ξαναλέω τα περι γλειψίματος δε χρειάζεται.. )

sunday είπε...

Ευχαριστώ Ναριτα. Χαίρομαι που τουλάχιστον ένας βρίσκει ενδιαφέροντα αυτά που γράφω.

Αναζήτηση στα χαμένα