και έναν αναστεναγμό ζούνταπ σε ανηφόρα
κατηφορίζεις σε χέρια που μίσησες ακαριαία
αλλά είναι μοναδικά εύκαιρα.
Με δυο βήματα
και γραπώματα συνεχόμενων στιγμών
τρεκλίζεις στις σκάλες που υπήρχαν πάντα
αλλά δεν κατέβηκες ποτέ.
Με δυο χρώματα
και λίγα αρώματα ζεστά
ποτίζεις κύτταρα και τοίχους που φουσκώνουν
και σε σφίγγουν καθημερινά
καλύπτοντας τα πάντα.
Με δυο λέξεις
και τρεις φάλτσες πνευστές νότες
πνίγεις φωνές που σιχάθηκες να ακούς
γιατί ξέρεις πως έχουν δίκιο.
Με δυο ανάσες
και έναν αναστεναγμό ζούνταπ σε ανηφόρα
κατηφορίζεις σε χέρια που αγάπησες μοιραία
αλλά δε θα είναι ποτέ μοναδικά.