Ξύπνημα

Ξύπνησε πάλι αργά.
Ανασηκώνεται στο κρεβάτι και τινάζει τα μαλλιά με τα χέρια της.
'Οπως κάθε πρωί.
Η μικρή της τελετή.
Σα να τινάζει την προηγούμενη μέρα από πάνω της.
Η τελετή έχει αλλοιωθεί.
Η αίσθηση κενού και το γρατσούνισμα στα ακροδάχτυλα του αριστερού χεριού μαρτυρούν τη βεβήλωση.
Η τελετή καταστρέφεται για πάντα.
Φρίττει.
Με τα χέρια στο κεφάλι της, μες στη νύστα και τη ζάλη, απορίες.
"Πότε κοιμήθηκα;"
"Τι έκανα πριν να κοιμηθώ;"
"Πόσο κοιμήθηκα;"
Εικόνες.
Εκείνη την ακολουθεί.
Αυτή ακολουθεί εκείνη.
Σε μέρη που δεν ξέρει.
Σε μέρη που ξέρει.
Το πρόσωπο εκείνης στο ένα εκατοστό από το δικό της.
Το χνώτο της παγωμένο.
"Να δείχνεις άσχημη, όσο άσχημη είναι η ψυχή σου."
Τρέμουλο.
Εκείνη.
Την είχε κάποτε γνωρίσει μα την ξέχασε.
Τη θυμήθηκε.
Κι εκείνη τη θυμήθηκε.

Όταν πέφτεις

Όταν πέφτεις ανοίγεις τα μάτια σου;
Ή δε θέλεις να δακρύσεις;
Όταν πέφτεις ανοίγεις τα χέρια σου;
Ή διαγράφεις ένα βέλος να σχίσεις τον αέρα;
Όταν πέφτεις φοβάσαι;
Ή οι ρυτίδες του χαμόγελου παχαίνουν;
Όταν πέφτεις είσαι γυμνός;
Ή φοράς κοστούμι και γραβάτα;
Οταν πέφτεις χαιδεύεις τα σύννεφα;
Ή τα χέρια σου απλώνεις προς τα κάτω;
Όταν πέφτεις...
Έπεσες...

Περίεργο

Περίεργη μέρα
Μάλλον περίεργη νύχτα.
Πέρασα ωραία
Αλλά μου άφησε ένα περίεργο συναίσθημα.
Ολιγόλεπτη συζήτηση πρώτη.
"Είσαι καλά;"
"Ναι ρε συ, μια χαρά!"
Ολιγόλεπτη συζήτηση δεύτερη.
...
Άσχετη με μένα, αλλά πολύ σχετική στην περιέργεια που αισθάνομαι.
Η περιέργεια μεγάλωσε.
Κατάλαβα τι είναι το περίεργο.
Κατάλαβα το συναίσθημα.
Δε μ ' αρέσει
Δε μου άρεσε εξαρχής.
Και άρχισε τόσο ωραία η βραδιά...
Μια φράση που δημιούργηθηκε στο μυαλό μου σε ανύποπτο χρόνο και χώρο νωρίτερα.
"Το πουλί που έχασε την στιγμή της αποδήμησης".
Δε μ' αρέσει
Αύριο θα το ξεπεράσω. Ίσως.
Αλλά το γράφω για να θυμάμαι.

Δε θέλω ν' ακούσω...