Μουτζούρες

Μουτζούρωσα την υπογραφή μου πριν στεγνώσει το μελάνι.
Σ' αυτό το έργο δε θέλω αναγνώριση
αλλά δε θέλω να χάσω και τη σύνδεσή μου μαζί του.
Ξύνω για ώρες το δάχτυλό μου να φύγει η μαυρίλα
μόνο για να ανακαλύψω κάτω από τη σκαμμένη σάρκα και το αίμα
πως είναι η σφραγίδα του εγώ μου.
Ίσως ένα από τα πολλά εγώ που κάνουν το εμείς.
Και ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα...
για τους υπόλοιπους δε ξέρω...
περιμένω να με πάρουν στο κατεβασμένο τηλέφωνό μου.
Μην ανησυχείτε, έχω βάλει τηλεφωνητή:
"Το νούμερο που καλέσατε δεν αντιστοιχεί σε συνδρομητή προσωρινά
λόγω θανάτου. Αν δεν καταληφθεί το νούμερο από άλλον, νέο συνδρομητή
εντός της τριήμερης διορίας για ανάσταση,
θα είναι και πάλι διαθέσιμο στο γνωστό σας χρήστη."


Σκέφτομαι τη γραφικότητα που θα είχε στις μέρες μας η νεκρανάσταση... Στα παράθυρα των τηλεοπτικών μας δεκτών οι τυχεροί θα είχαν το δικαίωμα τίτλου "Συνάδελφος Ι.Χ." (όχι αυτοκινήτου). Όσο για τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, δε θέλω καν να το σκέφτομαι... μέχρι και τη δημιουργία συνδέσμου θα προκαλούσαν. Αχ, πάλι από αλλού ξεκίνησα και αλλού κατέληξα. Ας όψεται η επιρροή της μύγας που, μετά από φαινομενική νέκρωση δύο ημερών στο πάτωμα του σπιτιού μου (ναι, είμαι βρωμιάρης), αποφάσισε να πετάξει...

Υ.Γ. Οι θρησκόληπτοι μην παρεξηγηθείτε από τα παραπάνω καθώς είναι φανερή η χιουμοριστική μου διάθεση. Αν δεν είναι φανερή σε σας, ζητήστε από το Θεό της επιλογής σας (και όχι της επιβολής σε εσάς) να βρέξει χιούμορ.