7 Μαρτίου 2010

Ζούνταπ

Με δυο ανάσες
και έναν αναστεναγμό ζούνταπ σε ανηφόρα
κατηφορίζεις σε χέρια που μίσησες ακαριαία
αλλά είναι μοναδικά εύκαιρα.
Με δυο βήματα
και γραπώματα συνεχόμενων στιγμών
τρεκλίζεις στις σκάλες που υπήρχαν πάντα
αλλά δεν κατέβηκες ποτέ.
Με δυο χρώματα
και λίγα αρώματα ζεστά
ποτίζεις κύτταρα και τοίχους που φουσκώνουν
και σε σφίγγουν καθημερινά
καλύπτοντας τα πάντα.
Με δυο λέξεις
και τρεις φάλτσες πνευστές νότες
πνίγεις φωνές που σιχάθηκες να ακούς
γιατί ξέρεις πως έχουν δίκιο.
Με δυο ανάσες
και έναν αναστεναγμό ζούνταπ σε ανηφόρα
κατηφορίζεις σε χέρια που αγάπησες μοιραία
αλλά δε θα είναι ποτέ μοναδικά.

2 Μαρτίου 2010

Δίκλινο

Με είδα θολά να σηκώνομαι σα φάντασμα,
άφηνα τα χνάρια της φιγούρας μου στον αέρα.
Δεν έμοιαζα με μένα αλλά ήξερα πως ήμουν εγώ.
Κατάλαβα πως με κοιτούσα και σταμάτησα, 
να κοιτάξω.
Με είδα κρυμμένο πίσω από ένα σώμα που δε γνώριζα,
το κεφάλι μου σηκωμένο πάνω από τον ώμο του.
Κάτι έχω να κάνω.
Έρχομαι.

Αναζήτηση στα χαμένα