30 Ιουλίου 2008

Επανένωση

Ανάσκελα
Η μικροσκοπική της φιγούρα καθόταν στο στήθος μου
Άκουγα την ανάσα της
Η δική μου, δεν ξέρω, χαμένη
Με ταχύτητα βλεφαρίσματος
και κίνηση λαστιχένιας μαριονέτας
έβαλε τα μάτια της στα μάτια μου
Το φως χάθηκε
κάτω από τις κουρτίνες των μαλλιών της
Με τράβηξε σε ένα όνειρο
που είχα καιρό να δω
Χάιδεψε το μάγουλο μου με το δικό της
"Ήρθα, γιατί κοιμάσαι;"
Τυφλώθηκα στην πρώτη ανάσα

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ουα
οι λεξεις σου συνδεονται υπεροχα...
νομιζω σε καταλαβαινω....







γεια σου.

Αναζήτηση στα χαμένα