Την έψαξα γιατί μου είχε λείψει τόσο
που είχα ξεχάσει τη μορφή της
Την έψαξα σε μέρη γνωστά
που οι άνθρωποι αποφεύγουν
Την πλησίασα, την ένιωσα, αλλά μου ξέφυγε
σκόνταψα πάνω σε περαστικούς
Την έχασα κάτω από μια λάμπα που τρεμόσβηνε
και τράβηξε για μια στιγμή το βλέμμα μου
Τη ξέχασα μπαίνοντας στην παιδική χαρά
Τη θυμήθηκα βλέποντας πως δεν υπήρχαν παιδιά
Βρήκα τα ίχνη της σε ιδρωμένα τζάμια λεωφορείων
σε γεμάτα γραμματοκιβώτια και πεταμένα διαφημιστικά φυλλάδια
Η πόρτα ανοιχτή κι εκείνη εκεί
να κάθεται στα αγαπημένα μου σημεία
να ακούει τις αγαπημένες μου μουσικές
να ξεφυλίζει τις αγαπημένες μου εικόνες
να παρακολουθεί τις αγαπημένες μου ταινίες
Δεν την γνώρισα
Την ένιωσα ξένη
Μου είπε "Φεύγω"
Της είπα "Μη χαθούμε"
13 σχόλια:
μοναξια?
Μη με ρωτάς, εσύ ξέρεις...
Xanetai to talento?!
Iperoxoo
x
και τελικά χάθηκε...
Marilou, όλα χάνονται όλα βρίσκονται:P
Σ'ευχαριστώ
unlearn, και που πήγε;
χμμ...σε βρηκα.
χμμ... κι εγώ.
όλα αλλάζουν... τα οικεία γίνονται ξένα και τα ξένα δικά σου.
"την ένιωσα ξένη"
είναι όμορφο να νιώθεις,
ακόμα και αν αυτά που νιώθεις
είναι ασχημα.
Τίποτα δεν χάνεται γιατί στην πραγματικότητα ξέρεις πάντα πού να το ξαναβρείς...
Κανείς δεν χάνεται γιατί στην πραγματικότητα απλά απομακρύνεται. Άλλο αν δεν θες 'η δεν μπορείς να ακολουθήσεις, άλλο αν δεν σου αρέσει εκεί που πάει και δε θες να πας κι εσύ...
Το μόνο που κινδυνεύει να χαθεί, είναι η γνώση του πώς να επιλέγεις. Όσο μπορείς και επιλέγεις, δεν χάνεις ποτέ τίποτα.
Φεύγοντας, γύρισε να σε κοιτάξει!
Εσύ?
Όπως είπα και πιο πάνω, Γεωργία, όλα χάνονται κι όλα βρίσκονται.
poupoulenghe, την κοιτούσα καιρό... τη βαρέθηκα.
sunday πολύ όμορφο ποίημα! Από τα καλύτερά σου! Πραγματικά εμπνευσμένο. Εύγε! Αυτό είναι το στυλ σου! Ταπεινή μου άποψη...
Χαιρετώ! ;)
Το κοιτάω ώρα και προσπαθώ να καταλάβω τι εννοείς...
Μάλλον προς τη μοναξιά καταλήγω...
Αλλά όσο δεν καταλαβαίνω τι εννοείς, τόσο φαίνεται το πόσο υπεροχο είναι αυτό που έγραψες..
Δημοσίευση σχολίου