Σου 'στειλα ρημαγμένες κραυγές με μαύρα περιστέρια
μα, σαν τα είδες να έρχονται, τρόμαξες
έκλεισες τα παραθυρόφυλλά σου
και με σφιγμένη τη γροθιά στο στήθος, αναπήδησες
στο ξεπουπούλιασμά τους
Ένα μονάχο επέστρεψε, με σπασμένο φτερό
μάρτυρας της αποτυχίας να σε φτάσω
Ένα μονάχο επέστρεψε, με σπασμένο φτερό
αυτό που κουβαλούσε την καρδιά μου
2 σχόλια:
ένας λάθος τρόπος προσέγγισης κάποιου (ή έστω απλά να τον φτάσεις) είναι με ρημαγμένες κραυγές
Έχεις δίκιο αλλά... πολλές φορές πρέπει να "φωνάξεις"
Δημοσίευση σχολίου