25 Σεπτεμβρίου 2007

Μπαλόνι

Κάτι τον ξύπνησε.
Βρέθηκε να κοιτάζει το ταβάνι, μετά από πολύ καιρό.
Χωρίς να ακούγεται "κάτι να παίζει" από τη μεριά του υπολογιστή.
Ένα μπαλόνι σκέψης αιωρήθηκε από πάνω του.
Μέσα του προβαλόταν με το φως από το παράθυρο του μπάνιου μια μικρή ιστορία.
Ξετυλίχτηκε μπροστά του μέσα σε δυο δευτερόλεπτα.
Έσκασε το μπαλόνι και κοιμήθηκε.
Δε θυμάται τι ήταν.
Θυμάται πως αισθάνθηκε.
Χαρούμενος με ένα μικρό κόμπο στο κέντρο του θώρακά του.
Θυμάται χαμογέλασε.
Και ξέρεις τι;
Αυτό του φτάνει.

7 σχόλια:

Unknown είπε...

Το πιο ωραίο σου ποστ ρε..
Ατμόσφαιρα, πονηρο χαμόγελο στην άκρη των χειλιών και ξερό ψωμί

sunday είπε...

Ευχαριστώ ρε Narita. Έεετσι, πονηριά...

Ανώνυμος είπε...

Πολύ αισιόδοξο ποστ. Μου αρέσει πολύ αυτό το κλείσιμο του ματιού. Θα κρατήσω αυτό το αίσθημα για τις δύσκολες μέρες του χειμώνα...;-)

sitofkris είπε...

έτσι είναι,δεν θέλει πολύ...

sunday είπε...

Κατερίνα, ελπίζω να βοηθήσει :)

sitofkris, λίγα και καλά λέει ο λαός.

...απλά, μ'αρέσει να ζω... είπε...

Τα λατρεύω αυτά τα μπαλόνια και νομίζω ότι το χαμόγελο που μένει στα χείλη σου μόλις σπάνε είναι πολύτιμο..Αρκετό.

Υ.Γ. Σ'ευχαριστώ για την ωραία εικόνα. Την έβαλα "στη βαλίτσα μου". Να'σαι καλά.

sunday είπε...

Καλωσήρθες, απλά μ'αρέσει να ζώ.(ευχάριστο όνομα:))
Παρακαλώ, δεν κάνει τίποτα. :P Μακάρι να γεμίσει ηαλίτσα. Ή μάλλον, μακάρι να έχει πάντα χώρο για ευχάριστα πράγματα. Και να μαζεύεις, να μαζεύεις...

Αναζήτηση στα χαμένα