17 Αυγούστου 2007

Βλέμματα

Τι κι αν σ' αντίκρυσα κι ανταλλάξαμε βλέμματα οικιότητας;
Ήσουν απέναντι στο βαγόνι και κανείς ανάμεσά μας.
Τι κι αν το βλέμμα απέστρεψες όταν αναγνώρισα τον τρόμο σου;
Τι κι αν ο τρόμος αυτός είναι και δικός μου;
Τρόμος που τρέφεται από τη μοναξιά κι η δίαιτα δεν πιάνει.
Χαζά παρασκευάσματα τον άνθρωπο δεν αντικαθιστούν.
Τον άνθρωπο που θέλεις να ξεζουμίζεις κάθε φορά που αναπνέεις.
Τι αν το νιώσαμε κι οι δυο;
Κι ας υποκρινόμαστε πως αμέριμνα, έξω κοιτάμε.
Κάθε μέρα παστίτσιο;
Θέλω και λίγα μακαρόνια.
Κι αν θελήσω (κάτι)...
Μη φοβάσαι.
Θα το πω.

8 σχόλια:

sitofkris είπε...

Βλέματα που δεν μιλάνε αλλά ακούγονται
Βλέματα που εκφράζουν σκέψεις που η γλώσσα δεν μπορεί
Βλέματα που ποτέ
δεν λένε ψέματα

sunday είπε...

Μιλάνε αλλά εκφράζουν σκεψεις που η γλώσσα δε μπορεί, όπως πολύ σωστά είπες.
Όσο για τα ψέματα, υπάρχουν ψεύτικα βλέμματα. Κι είναι στον άνθρωπο αν μπορεί να τα ξεχωρίσει.

Gaara είπε...

Οι 5 τελευταίοι στίχοι με ισοπέδωσαν ^_^

"Τι αν το νιώσαμε κι οι δυο;
Κι ας υποκρινόμαστε πως αμέριμνα, έξω κοιτάμε." αααχ

sunday είπε...

Κι όμως στους πέντε τελευταίους στίχους είναι το νόημα ;)

αχ και βαχ. Πόσο συνηθισμένο σκηνικό;

Unknown είπε...

Αυτό φοβάμαι...
Μην το πεις..

sunday είπε...

Δε θα 'πρεπε...

Aggelos Spyrou είπε...

Φίλε μου,

με το να κοιτάτε αμέριμνα έξω,

απλά σπαταλάτε πολύτιμο χρόνο, που δε θα γυρίσει πίσω...

:)

sunday είπε...

Άγγελε, χάνεις χρόνο σίγουρα όταν αρνείσαι να παραδεχτείς κάτι. Αλλά μάλλον θα ήταν πιο κατάλληλο να πεις σπαταλάει ο καθένας πολύτιμο χρόνο ;P

Αναζήτηση στα χαμένα