Τι κι αν σ' αντίκρυσα κι ανταλλάξαμε βλέμματα οικιότητας;
Ήσουν απέναντι στο βαγόνι και κανείς ανάμεσά μας.
Τι κι αν το βλέμμα απέστρεψες όταν αναγνώρισα τον τρόμο σου;
Τι κι αν ο τρόμος αυτός είναι και δικός μου;
Τρόμος που τρέφεται από τη μοναξιά κι η δίαιτα δεν πιάνει.
Χαζά παρασκευάσματα τον άνθρωπο δεν αντικαθιστούν.
Τον άνθρωπο που θέλεις να ξεζουμίζεις κάθε φορά που αναπνέεις.
Τι αν το νιώσαμε κι οι δυο;
Κι ας υποκρινόμαστε πως αμέριμνα, έξω κοιτάμε.
Κάθε μέρα παστίτσιο;
Θέλω και λίγα μακαρόνια.
Κι αν θελήσω (κάτι)...
Μη φοβάσαι.
Θα το πω.
8 σχόλια:
Βλέματα που δεν μιλάνε αλλά ακούγονται
Βλέματα που εκφράζουν σκέψεις που η γλώσσα δεν μπορεί
Βλέματα που ποτέ
δεν λένε ψέματα
Μιλάνε αλλά εκφράζουν σκεψεις που η γλώσσα δε μπορεί, όπως πολύ σωστά είπες.
Όσο για τα ψέματα, υπάρχουν ψεύτικα βλέμματα. Κι είναι στον άνθρωπο αν μπορεί να τα ξεχωρίσει.
Οι 5 τελευταίοι στίχοι με ισοπέδωσαν ^_^
"Τι αν το νιώσαμε κι οι δυο;
Κι ας υποκρινόμαστε πως αμέριμνα, έξω κοιτάμε." αααχ
Κι όμως στους πέντε τελευταίους στίχους είναι το νόημα ;)
αχ και βαχ. Πόσο συνηθισμένο σκηνικό;
Αυτό φοβάμαι...
Μην το πεις..
Δε θα 'πρεπε...
Φίλε μου,
με το να κοιτάτε αμέριμνα έξω,
απλά σπαταλάτε πολύτιμο χρόνο, που δε θα γυρίσει πίσω...
:)
Άγγελε, χάνεις χρόνο σίγουρα όταν αρνείσαι να παραδεχτείς κάτι. Αλλά μάλλον θα ήταν πιο κατάλληλο να πεις σπαταλάει ο καθένας πολύτιμο χρόνο ;P
Δημοσίευση σχολίου