19 Ιανουαρίου 2011

Υπέρ

Κύλησα αγκαλιά μ' ένα γεμάτο φεγγάρι σε υγρό, ατίθασο στρώμα. Σκεπάστηκα με σκληρούς βοριάδες και έβαλα μαξιλάρι χαμηλά βουνά. Έσβησα τα φώτα με τον αντίχειρα, έκλεισα τα μάτια.
Ξύπνησα βυθισμένος μπροστά στην πύλη της υπόγεια πόλης. Περίτεχνα σκαλισμένη και φθαρμένη. Δεν την άνοιξα... φοβήθηκα. Το φεγγάρι είχε σβήσει προ πολλού.
Έμαθα σήμερα κάτι που ήδη ήξερα... αν πεθάνω πρώτος, θα έχω κάνει τη δουλειά μου.
Published with Blogger-droid v1.6.5

2 σχόλια:

quartier libre είπε...

@
καλησπέρα.
ποιητικός ο λόγος σας.

sunday είπε...

Πρέπει να ομολογήσω πως αισθάνομαι περίεργα με τον πληθυντικό, εκτός του ότι κάποιος διάβασε, αλλά κυρίως σχολίασε στο παραμελημένο αυτό blog. Θα το ξεπεράσω όμως.

Όπως μου βγαίνει, quartier libre... όπως μου βγαίνει...
Ευχαριστώ πολύ, καλημέρα

Αναζήτηση στα χαμένα