άφηνα τα χνάρια της φιγούρας μου στον αέρα.
Δεν έμοιαζα με μένα αλλά ήξερα πως ήμουν εγώ.
Κατάλαβα πως με κοιτούσα και σταμάτησα,
να κοιτάξω.
Με είδα κρυμμένο πίσω από ένα σώμα που δε γνώριζα,
το κεφάλι μου σηκωμένο πάνω από τον ώμο του.
Κάτι έχω να κάνω.
Έρχομαι.
Με είδα κρυμμένο πίσω από ένα σώμα που δε γνώριζα,
το κεφάλι μου σηκωμένο πάνω από τον ώμο του.
Κάτι έχω να κάνω.
Έρχομαι.
3 σχόλια:
δεν εχεις αλλαξει απο τοτε που θυμαμαι να σε διαβαζω.
ομορφα.
ηθελα και για τις ζωγραφιες σου να πω.
ειναι ξεχωριστες. μα θα τις κοιταξω πιο προσεκτικα με τον καιρο.
Ναι, ορισμένα πράγματα δεν αλλάζουν...
Νά' σαι καλά
Δημοσίευση σχολίου