Ξύπνημα

Ξύπνησε πάλι αργά.
Ανασηκώνεται στο κρεβάτι και τινάζει τα μαλλιά με τα χέρια της.
'Οπως κάθε πρωί.
Η μικρή της τελετή.
Σα να τινάζει την προηγούμενη μέρα από πάνω της.
Η τελετή έχει αλλοιωθεί.
Η αίσθηση κενού και το γρατσούνισμα στα ακροδάχτυλα του αριστερού χεριού μαρτυρούν τη βεβήλωση.
Η τελετή καταστρέφεται για πάντα.
Φρίττει.
Με τα χέρια στο κεφάλι της, μες στη νύστα και τη ζάλη, απορίες.
"Πότε κοιμήθηκα;"
"Τι έκανα πριν να κοιμηθώ;"
"Πόσο κοιμήθηκα;"
Εικόνες.
Εκείνη την ακολουθεί.
Αυτή ακολουθεί εκείνη.
Σε μέρη που δεν ξέρει.
Σε μέρη που ξέρει.
Το πρόσωπο εκείνης στο ένα εκατοστό από το δικό της.
Το χνώτο της παγωμένο.
"Να δείχνεις άσχημη, όσο άσχημη είναι η ψυχή σου."
Τρέμουλο.
Εκείνη.
Την είχε κάποτε γνωρίσει μα την ξέχασε.
Τη θυμήθηκε.
Κι εκείνη τη θυμήθηκε.