14 Μαΐου 2007

Πόρτα

Δυο άνθρωποι χωρισμένοι από ένα τραπέζι.
Καφέδες και τασάκι.
Τίποτα άλλο ανάμεσα τους.
Μόνο αυτά.
Αυτά;
Και το τείχος; Η πόρτα;
Σιωπή. Καμία επικοινωνία.
Εκείνη κοιτά το ταβάνι. Αυτός τον κόσμο καπνίζοντας.
Cannot establish connection...
Τουλάχιστον η πόρτα έχει και πόμολο...

19 σχόλια:

Unknown είπε...

the greatest distance...

proserpina είπε...

Ουουου, sunday έγραψες πάλι. Αυτό το γυάλινο τείχος είναι ανυπέρβλητο...

Και επειδή με έπιασε μια ποιητική διάθεση τώρα, και να υπήρχε πόρτα, είσαι σίγουρος οτι δε θα ήταν κλειδωμένη απο μέσα;

CrazyCow είπε...

Κάποιος θα την ανοίξει την πόρτα, δεν υπάρχει περίπτωση... Η μοναξιά δεν παλεύεται... σίγουρα το ξέρουν κι οι 2 καλά αυτό...

(Χωρίς να θέλω να το διακομωδήσω... ελπίζω να μην "σου έμεινε η πόρτα" απ όλα αυτα... Εν συνεχεία του Αρτέμη ;) :P)

sunday είπε...

Χεχε μικρά μου παιδιά.

Αγαπητό αεροδρόμιο, Narita. Είναι όντως; Ίσως την κάνουμε εμείς

Proserpina, πάντα υπάρχει κάποιος από μέσα, αρκεί να χτυπήσεις

CrazyCow, χαχα διακομώδησε όσο θες. Το παιδί πονάει. Η μοναξιά, αντέχεται αλλά όχι για πολύ. Βέβαια, ανάλογα τις φρίκες που τρώει ο καθένας (βλ. παλιότερο post "Αυτό το ποτό").
Όσο για το αν μου έμεινε η πόρτα, ας είχα μια απέναντι και να έπρεπε να την ανοίξω.

unlearn... είπε...

Τουλάχιστον εκείνος κοιτάει τον κόσμο...

alex.00 είπε...

Πολυ κουλτουρα ρε γαμωτο...αυτα ειναι πολυ βαθια νοηματα για μενα.

sunday είπε...

unlearn, δεν είναι καλό να κοιτάς μόνο τον κόσμο.

alex, χαχαααχα έτσι, συνέχισε το δούλεμα. χααχαχαα

candy's τετραδιάκι είπε...

Nαι ναι..πολυ κουλτουρα:)

Ωραια ομως...

Καληνυχτα!

sunday είπε...

candy's τετραδιάκι, καλως ήρθες

Καληνύχτα

abstract type of human είπε...

Και πες πώς άνοιξες την πόρτα...
Τι είδες, τι άκουσες, τι αισθάνθηκες;...στιγμές, στιγμές, στιγμές...Σαν η επικοινωνία να σπάει σε πολλά μικρά κομμάτια. Αν θέλεις να στήσεις καλά το κανάλι θέλει δουλειά και χρόνο...αλλιώς να δεις τι εύκολα κλείνει και αμπαρώνει η πόρτα.
Υπερανάλυση πάλι, γαμώ το :). Ας αρκεστούμε στις στιγμές και μετά βλέπουμε...

unlearn... είπε...

χμ...ναι, το παραπήρα ποιητικά νομίζω...

Marilou είπε...

Μπήκα τώρα να το ξαναδιαβάσω..
Νόμιζα ότι είχα αφήσει σχόλιο την πρώτη φορά αλλά δεν..
μάλλον πάλι θα με φώναξαν για καμιά δουλειά και δεν πρόλαβα!!
Λοιπόν, οι αποστάσεις πιστεύω είναι κάλό να κρατιούνται. Γιατί ούτως ή άλλως μας προστατεύουν και εμάς. - αυτό άργησα λίγο να το μάθω -
Παντού υπάρχει μια πόρτα. Και για σένα. Ίσως δεν την έχεις προσέξει. Ίσως να είναι κάπου εκεί απέναντι που λες και εσύ.. Ρίξε μια βόλτα.. Και άνοιξέ την τη ρημάδα!
Πολλά φιλιά!
χ

sunday είπε...

Ρε αφαιρετικέ τύπε, δε σου χω πει να μη σκέφτεσαι πολύ; Απλά είναι τα πράγματα. Και οι στιγμές αξίζουν.

unlearn, χμμμ ίσως όχι και τόσο. Πάρτο λίγο αλλιώς. ;P

Μαριλού, τις αποστάσεις κρίνει ο κάθε άνθρωπος το πόσο θα τις κρατήσει. Όσο για την προστασία, δεν είναι καθόλου σίγουρη. Καλύτερα απροστάτευτος για κάτι που αξίζει παρά μακρυά του. Αλλά δεν είμαι απόλυτος. Κάθε τι το κρίνεις με άλλο κριτήριο. Παντού υπάρχει μια πόρτα; Χμμ, ίσως.

Aggelos Spyrou είπε...

Χμμμ...

Πέτα το τραπέζι μακριά,

και θα πέσουν τα τείχη!

0:)

sunday είπε...

"Πέτα το τραπέζι μακριά"

Χμμμμμμμμμμ, δεν το είχα σκεφτεί αυτό. Αλλά θα πέσουν οι καφέδες.
Χμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμ

Σπύρος είπε...

Ας κάνει κάποιος την κίνηση να μιλήσει..έστω με το βλέμμα.
Καλημέρα.

sunday είπε...

Καλημέρα Lockheart και καλώς ήρθες

o kairos είπε...

Πετα πρωτα τους καφεδες και μετα το τραπεζι.

sunday είπε...

Σκηνή από ταινία μου κάνει όλο αυτό καιρέ. Τύπου "θα τρελαθώ και θα τα σπάσω όλα". Στο τέλος πετάμε και τη γκόμενα; ΧΑΧΑαχαχααΧΑχααδφξ;ςιξ2

Αναζήτηση στα χαμένα